KİBİRDEN UZAK DURALIM




Kibir

Kibir, kendini herkesten üstün tutma,büyüklenme olarak ifade edilir. İsim olarak da ne kadar nahoş gelir kulağa öyle değil mi? Hayatım boyunca sosyal çevremde hep kaçındığım bir duygu oldu bu. İnsan kendini sevmeli elbette, varlığını bir değer olarak görmeli ki her varlık özeldir zaten ama bunu bir ego haline getirmemeli. Sanki kim kusursuz ki, hangimiz mükemmel olduğumuzu iddia edebiliriz. İnsan kusurlarıyla bir bütündür, zıtlıklarla aşikardır varlık dediğin.O halde bir insani kibre iten şey ne olabilir ki diye çok düşünürüm. Sanırım bu duygu insanın zamanında yeterince karşılanmayan sevgi ve takdir görme ihtiyacının eksikliğinden ortaya çıkıyor. En azından maslow un ihtiyaçlar piramidinden yola çıkarak, gereken zamandan karşılanmayan ihtiyaçların hayat boyunca telafi edilmeye çalışıldığı ve bu tamamlanmadan bir üst ihtiyaç basamağına geçilemediğini öğrenmiştim. Çünkü insanine varacağı en son yer kendini gerçekleştirme noktasıdır.

Maslow 'a göre kendini gerçekleştirme insanın özünde var olan potansiyelini açığa çıkarması ve bu potansiyeli mükemmel bir şekilde kullanmasıdır.

Amerikalı psikolog Carl Rogers ise her insanda onu kendini gerçekleştirmeye iten bir eğilim olduğunu ifade eder. Yine Rogers 'a göre kendini gerçekleştiren insanlar potansiyelini tam olarak kullanan insanlardır ve bu psikolojik sağlık seviyesinin en üst seviyesidir.

 

Yani kibirden konu buralara nasıl geldi diyeceksiniz ben de bilmiyorum..kısaca kibir denilen şey insanın kendini dev aynasında görmesi ve kendinin farkında olmayışıdır.

Ben genellikle bu tur insanlarla bu tur davranışlarla karşılaştığımda nedense uzak duruyorum ve rahatsızlık duyuyorum. Sürekli kendini anlatan, yaptığı en küçük şeyin bile reklamını yapan, karşıdakini küçümseyen, alaycı bir tavır takınan insanlar beni korkutur ve rahatsız eder. Bana değil bir başkasına dahi kibirli ve egoist davransa rahatsız olurum ,kabul edemem bu durumu ama hoşuma gitmese de mecbur kalmadıkça  kimseye haddini bildirmek  ya da karşılık vermek ihtiyacı hissettmem.Hatta bir sure sonra  bunun farkında olmaması beni üzer. Belli ki o insanların aynası yeterince güzel ve doğru göstermiyor. Herkes kendi fiillerinin sonucunu yaşar. Hâlbuki olgun insan kendini gerçekleştirmiş insan kendini ortaya atıp da ben buyum demez. Onu bilen bilir. ‘’Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz’’ derler doğrudur.zaten insan burnun ucunu göremez ama karşıdan bakan için her şey çok net görünür. Kimseye bir şey ispatlamak zorunda da değiliz. Herkes bildiği ya da anladığı kadarını söyler. Bize düşen tevazudur, yaptığın işi takdir beklemeden, kimsenin gözüne sokmadan hakkini vermektir. Zaten eğri ok doğru yere varamaz.

Kibir şeytanın özelliğidir. İnsanda kibir olmaz, olmamalıdır varsa da menşei bellidir. Bize düşen kendimizi ve haddimizi bilmektir.

 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

NE ARARSAN KENDİNDE ARA!

CÜMLE BİÇİMİNDEKİ DEYİMLER