Anneme

 

Annem ,

Yaralarımı öptüğün yerde buldum seni 

Gözyaşıma değen ellerindi benim duam

En çok anne ,en çok ağrıyan yerim sendin 

Her koştuğumda yüreğine düştüm

Sen gülünce iyilikler yarışırdı içimde

Bu yüzden belki en çok gülmeyi sevdim

Senin denizden çalınmış gözlerinde 

Yosun tutmuş gençliğini gördüm anne

Ben senin  sabun kokan ellerini

Kendinden sakındığın masumiyetini

Yüzünde parlayan Ay'ın rengini sevdim 

Hiç çocuk olmadığından mı 

Büyüdükçe büyüdü içinde hüzünlerin

Herkes için  her şey oldun

Kimsenin kimsesi olamadım diye

Gerek yoktu yokluğa sebep aramana 

Varlığıma sebep olan varlığını sevdim 

Kim utandırdı seni sevgiden anne 

Beşiğinde bir ninni bile işitmeden 

Ayıplayıp da ele güne yasaklı mı dediler 

Bilmez misin sevgiye muhtaç her adım

Bundandır hep yüreğinde yürümeyi sevdim

Koynunda büyüttüğün gibi beni 

Uykusuz gecelerine sor anne

Bizim için vazgeçtiğin düşlerine sor

Alacaklısın hayatın en güzel yerinden

Bir şey var senin bile bilmediğin sende

Nereye bakarsan orası bahar bahçe 

Bu yüzden baktığın yerde olmayı sevdim 

Sen anne,

Ne güzel imiş senden doğrulmak

Her bakışınla ilahi bir sôzdün hani 

Elin marifetti yüreğin rahmet

Buymuş İşte dedim cümle kurmak

Şu kalemi tuttuğum günden beri

Sen şiir ol diye yazmayı sevdim

Bahar Baydan