"Aşk" dedi önce bunun adına altını hiç doldurmadığı bu duygunun altında ezilerek.Onca çaba,onca emek ,onca hayal kırıklığından sonra kendini eksilttiğini bilmeden inatla tüm çirkinliklerin üstünü örttü her defasında.Tüm iyi niyetli gayretlerin temeline koyduğu sevginin ,her şeyi değiştirebileceğine inanıyordu.Ama emekle ,özveri ile yoğrulmamış hiçbir sevgi gerçekte anlamını bulmuş değildi.Onun adı Sevgi de değildi.O,insanlarin kendi çıkarları için kullandıkları bir malzemeydi.Ne acıdır ki içindeki sevgiyi ve merhameti kendinden çok başkaları için harcayarak kendini tüketmişti.Hayat ona bu gerçeği anlaması için türlü deneyimler yaşatmıştı ama her defasında her şeyin değişebileceğine inanarak kendisine verilmiş bu gücü kendini değil başkalarını onarmak için kullanmıştı.Ve yine çaresiz kaldığı birgün baktı ki kendi yaralarını kendisi sarıyor ve herkes eski düzenin devam etmesi için geçici bir iyi niyet maskesi takmış onun düştüğü yerden bir an evvel kalmasını bekliyor.Güya en yakınları ona destek oluyor ama o ,hep bulunduğu hali onlara hatırlatarak desteği alıyor.Yoksa kimse o güne kadar tıkırında giden düzenin bozulmasından hoşnut değil.o kadar toleransı zayıf bir ilişki çıkmazı içinde.Aman yarabbi o süreç içinde bir zelzele kopuyor sanki içinde..Tüm duygular ,geçmiş , gelecek,hayal, hakikat.. darmadağın oluyor.Her yer her yerde sanki ,dağılmış,kırık dökük yıkıntılar arasında kendine ait bir şeyler arıyor sanki..Nasıl bulacak bu karışıklık içinde kendini ?Bulsa hele alacak kendini kucağına,sevecek onu ,saracak yaralarını ve ona yeni bir düzen kuracak.Oysa her şey ne kadar da rayinda gidiyordu.Simdi herkes onu düzeni bozmakla suçlayacak ,bencillikle itham edecek,onu zaaflarindan vuracak..İsteyecekler ki her şey eskisi gibi olsun ve bunun için bütün kozlarını kullanacaklar .
Bu sadece düşünsel değil aynı zamanda fiziksel bir yıkım oldu.Bu dimdik duran bir yapının artık ayakta durmayacak büyük bir yükü taşıdığının göstergesi idi.Her şey yeniden başlıyor diyordu içinden bir ses.Şimdi sadece kendi değerleri ile inşa ettiği bir yapıyı kurma zamanı gelmişti.Bugüne kadar binayı başkalarının değer yargılarıyla örmüştü.Ne oldu sonra çöktü , çünkü kendi temeline ( fıtratına)uygun olmayan kaçak ruhsatsız bir bina inşaa etti.Kaç deprem atlattı çatlaklar oluştu ;sıvayıp örttü,dökülenleri topladı yerine koydu , eski tuğlarlarla yeni duvarlar ördü.Bu yapı temele uygun değil diyemedi,dedirtmediler.Çünkü o da buna inanmak istemiyordu.Onun da buna cesareti yoktu.Ama hayat her şeyi olması gerektiği noktaya getirene kadar uğraşır,Sarsar,bozar gerekirse yıkar ama her şey aslına dönmeye mahkumdur.Neydi onun aslı,neydi adı,neydi onun oluru,olmazı? Bütün bu sorulara cevap bulacaktı.Mücadele susmak değildi ,mücadele kızmak da değildi .Asıl mücadele önce gerçeği kabul etmekti ve sadece kendin olarak yaşamaya devam etmekti.Neydi gerçek ? Herkesi olduğu gibi görmek,kendin gibi değil.Sen güzelsin diye güzel değildi herkes, sen iyisin diye iyi değildi kimse.Polyanna bir masal ,herkes olduğu gibi ve olduğu yerde.Uzaksa uzak ,yakınsa yakın; iyiyse iyi kötüyse kötü .Ne kimse sana benzesin ne de sen kimseye benze.Şimdi diyor ki ,boşuna mı uğraştım onca yıl değismeyecek şeyler için.Hem hayır hem evet .Hayır , çünkü hayat zamana değil sonuca bakar .Evet ,çünkü sana defalarca kez bu gerçeği hatırlatacak hadiseler yaşatıldı.Ama bunun dünü , yarını yok ,şimdi neredesin bu önemli.Olman gereken halde isen en doğru zaman bu zamandır.Artik üzülme sadece yeni haline,gerçek haline uyumlan.Yıllarca yapay organlarla bir hayat sürdün şimdi ise ham ,saf ve organik bir hayat seni bekliyor,bunun sevincini yaşa.Senden olan , senin olan ,sana uygun olan bir yaşamı deneyimlemek için buradasın.Tüm yaşananlar en üst versiyonuna ulaşman içindi.Korkma! Birileri için çabalmayi bırak,kendini suçlamayı bırak , sorumluluk almayı bırak ,bırak her şey kendiliğinden olsun ,sen sadece içindeki sese kulak ver .Bu sesin senin olduğundan emin ol.Gerisini düşünme,sana ait olan ,uygun olan seni bulacak.Sahte oyuncular perdeden çıktı ,sahne senin..Parlat ışığını.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder