Öğretmen Olmak

 Öğretmen olmak öğrenciyle  yaren olmaktir, yoldaş olmaktır bir bakıma.Onlarla büyümek,yol almak,gerektiğinde onlar için endişe etmek ,onlarla ümit etmek, hayal kurmak ,hayallerinde yer bulmaktır . Kürsüye geçip hükmetmek değildir;bir cana dokunmak,bağ kurmaktır;sadece anlatmak değil anlamaktır.Ögretmen sadece öğreten değildir,onlara öğrettiği kadar onlardan da çok şey öğrenendir.Bildiğini yaşayan ve yaşatandır. Bin bir renkten bir resim,bin bir sesten bir ritim ,bin bir malzeme ile sanat icra edendir,sanatçıdır o.Yani ögrenci öğretmeninin biricik eseridir.Onun ışığıyla aydınlanan,sevgisiyle beslenen,bilgisiyle meyve veren bir ağaç gibidir.Bilmem ki aksini düşünen var mı? Varsa da öğretmen olduğunu iddia edebilir mi?

Günümüz gençlerini , çocuklarını düşününce bu mesleğin eskiye göre katbekat zor olduğunu da inkar edemeyiz elbet.Bu şartlar altında belli idealleri yitirmiş olabiliyoruz ister istemez.Hayatın maddi ve manevi yükü fazlası ile sırtımızda iken daha fazlasına gücümüz yetmiyor olabilir.Tüm bunlara hak veriyorum.Ama bu mesleğin asırlar geçse de değerini ,önemini hep hatırda tutmak gerek.Eğer devrin olumsuz etkisi  altında kalan bu çocukları görmezden gelir isek sonrasında kendi çocuklarımızı hatta torunlarımızı eğitecek ,öğretecek,sahiplenip sevecek ideal bir öğretmen bulmakta da zorlanacagiz.Ne yapalım,olmuyor deyip bırakalım mı? Annesi babası egitmemis ben mi düzelteyim deyip gerçeği unutalım mı? Gerçek şu ki bugün bu sıralarda olan bu gençler yarın bir hukukçu ,bir doktor ,bir mühendis ,bir işletmeci ,bir ögretmen adayı .Daha da önemlisi anne ve baba adayı.Onlar da bir insan yetistirecek nihayetinde .Anne baba ilk öğretmendir ama belki anne babalarından göremediler , öğrenemediler belki hayat onlara adil olmadı pek çok konuda.Ama iyi bir ögretmen cikiverse karsilarina hatırlarlar unuttukları her şeyi yeniden.Yani bu ülkenin ihtiyacı olan her şey için onlar var  karşımızda.Sadece doğru bir yol göstericiye, güvenilir bir rehbere ihtiyacıları var.Sahip oldukları gücü fark etmeye ihtiyaçları var.Ne olmak istediklerini ve ne olduklarini bilmeye ihtiyaçları var.Birçogu sistem içinde  yolunu, izini kaybetmiş ,umudunu yitirmiş.Coğu zaman çaresiz bir bekleyiş içinde kadere terk edilmiş gibi bekliyorlar.Çabalamayı, mücadeleyi,saygıyı ,sevgiyi ,edebi unutmuşlar.Peki kim hatırlatacak onlara gerçeği ,kim öğretecek ilmin kıymetini,insan olmanın önemini.Biz değer vermezsek ,saygı duymazsak,sevmezsek nasıl öğrenecekler şimdilerde yokluğundan şikayet ettiğimiz bu değerleri.Evet ne yazık ki hepsini çekip kurtaramayiz içine düştüğü karanlıktan.Ama bu mücadeleye hazır olanlar için , yarı yolda kalanlar ve yürümeye çalışanlar için ,bir yol arayanlar için biz de hazır olmalıyız .En azından bu çabaya layık olanlar için "Ben senin için buradayım "diyebilmeliyiz.Ne kaybederiz? Zaman mı dersiniz .Belki bazısi zaman kaybı olacak , bazısı boş bir çaba .Ama yine de elde kalan tek bir tohum bile olsa koca bir tarlaya yetecek mahsul verebilir.O bir dediğin sonra bir diğerine ışık olabilir.Yani biri için bile olsa mücadeleye değer diyorum.Elimizden geleni yapalım,elimizi uzatalım,bilgimizi de ilgimizi de sevgimizi de eksik etmeyelim ki ektigimiz o tohum da ağaç olup binlerce tohum versin bu dünyaya.Bizim aydınlattığımız gibi o da aydınlatsın çehresini ve  çevresini .Sizi hatırlasın, hatırlatsın, ölümsüz kılsın varlığınızı.Ögrettiginizi unutacak belki ama yaşattıklarınız hep baki kalacak onlarda.Diyeceksiniz ki ben kitap dolusu bilgi öğrettim ama o yürek dolusu bir insan olarak çıktı karşıma.İşte bu bizi özel kılan şey, bu mesleği kutsal kılan hakikat.Biz işe gitmeyiz ,okula gideriz.Bizimki iş değil çünkü hayatın kensidir.Dünya bir okul ,hayat dediğin ömür boyu süren eğitimdir.

Bir el tutarsın ,bin el bulursun tutacak 

Bir yol açarsın ,bin yol bulursun gidecek 

Zor olsa da öğretmenlik budur.Her şeye rağmen bu gerçeği her daim hatırlamak ümidiyle..

B.B