Bu Bizim Hikayemiz

 



Sevgili okur, bakmayın siz benim insanları  yargılar ya da hayatı dramatize eder gibi yazdığıma.Öyle beylik laflar edecek kadar da tercrübeli ve cüretkâr sayılmam.Bunlar yaşadıklarımdan çıkardığım karamsar görünümlü ama içinde ümit barındıran naçizane sözler ve temenniler sadece.Aslında pozitif bir insanım ,belki fazla duygusalim  ,fazla hassasım ya da gerektiğinden çok anlam yüklüyorum hayata,insanlara.Cabuk güvenirim,kolay unuturum ve çabuk affederim.Yapabildigim en iyi şey ise fayda görmeyeceğim yerden zarar görmemek için uzaklaşmak.
Aslinda burada kimseyi de yargılamıyorum daha önce de yazmıştım bunu.Herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul etmeyi de öğretti hayat bir bakıma. Ama yazmayı seviyorum ve yazınca yüzleşmîş oluyorum hayatla ve kendimle.Çünkü insan yazarken düşündüğünden daha açık ve dürüst oluyor .Burada anlattıklarım benim ve bizim hikayemiz biliyorum.Hepimizin ayni kaygıları taşıdığını ,aynı cevapları aradığını ve aynı şekilde yara aldığımızı bildiğim için yazıyorum.Ayrica her yazilani yaşıyor olmak gerekmez insan şahit oldukları yüzünden de incinebilir,rahatsızlık duyabilir ki bu çok normal insan sadece kendi sıkıntısının yükünü değil başkasının sıkıntısının da yükünü taşır bazen omuzlarında.Hayat her şeyiyle bir bütün.Hayatımızın içinde olan insanlar ve olaylar elbette hepimizi az ya da çok etkiler .Ben de ait olduğum beni arıyorum, kötüden ibret , iyiden örnek alarak  doğruyu bulmaya ,güçlü ve zayıf yönlerimin farkına varmaya çalışıyorum.Aslında kendime ayna tutuyorum yani tek muhatabım kendim oluyorum. Öyle atıp tutmak kolay, bak bakayım! diyorum ,sen de anlattıkların gibi misin?
Aslında hepsinin altında tek bir dilek var: Erdem,edep,hoşgörü iyilik,merhamet ve sevgi.Sadece aynayı tersten tutuyorum.Önü parlak cam ama arkası siyah sır.Anlayan anlıyor zaten, neye nasıl bakması gerektiğini biliyor ve benim gibi düşünen yazdığım satırları okurken buluyordur kendinden bir şeyler mutlaka.
Dedim ya seviyorum her şeye rağmen hayatı, insanları.Yaşamayı seviyorum.Çünkü bu hayatın bana,bize anlatmak istediği bir şey var, vermek istediği bir sır.Boşa değil ya şu koca alem devinip duruyor.Bakalım yolumuz kimlerle nereye varacak.Hangi hikayeyi okuyacağız ve hangi satırlarda bulacağız birbirimizi ve çözeceğiz sırrımızı.

Koca Yunus ne der:

"Biz gelmedik kavga için bizim işimiz sevgi için dostun evi gönüllerdir gönüller yapmaya geldik."



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

NE ARARSAN KENDİNDE ARA!

CÜMLE BİÇİMİNDEKİ DEYİMLER